Van Hauwermeirsmolen

De Van Hauwermeirsmolen is beschermd als monument, de omgeving als dorpsgezicht, bij Ministerieel Besluit van 17 februari 1994.

De molen wordt een eerste keer vermeld op een kaart van de Gentse landmeter Horenbault uit 1592 en een tweede keer in het metingboek van 1666 (een kadastraal register). Aanvankelijk ging het om een dubbel bedrijf: tegenover elkaar, aan elke oever van de Molenbeek en elk uitgerust met een bovenslagrad, lagen een olie- en een graanmolen. Twee watermolens tegenover elkaar gelegen aan dezelfde beek, een zeldzaamheid in Vlaanderen. De oliemolen op de rechteroever is verdwenen. Rond 1909 werd een nieuwe olieslagerij opgericht. Hiermee deed de industrialisering haar intrede. De wateroliemolen daarentegen werd ontruimd en raakte in verval. De olieslagerij bleef in gebruik tot in de jaren '50. Nu is de olieslagerij een ontmoetingsruimte met de bewaarde kollergang als relict en blikvanger voor de bezoekers.

Het dak, de buitengevels, de binnenmuren, de vloeren en alle molenonderdelen van de graanmolen zijn volledig gerestaureerd. Een gloednieuw geklinknageld metalen bovenslagrad draait opnieuw lustig en spetterend rond. De molen is opnieuw draai- en maalvaardig.

De site ligt in de landschappelijk waardevolle Molenbeekvallei. Het historisch boerderijlandschap is zo veel als mogelijk hersteld. Aan de Van Hauwermeirsmolen ligt een natuureducatieve zone met een hooiland, een graasweide, een veedrinkpoel en een hoogstamboomgaard. Er werden hazelaars, elzen en wilgen langs de beek aangeplant. Talrijke zangvogels en andere kleine dieren vinden er nestgelegenheid.

De molen bezoeken